Από τον εργαστηριακό έλεγχο του αίματος παρατηρείται αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων, μέτρια αύξηση των τιμών των ηπατικών ενζύμων, αύξηση της χολερυθρίνης, μέτρια αύξηση της αλκαλικής φωσφατάσης.

Υπερηχογραφικός έλεγχος: είναι η πλέον κατάλληλη εξέταση να αναδείξει τη φλεγμονή της χοληδόχου κύστης, τους λίθους της χοληδόχου κύστης, τη διάταση του χοληδόχου πόρου (>9mm) σε αρκετές περιπτώσεις και την παρουσία λίθων στον χοληδόχο πόρο.

Αξονική τομογραφία: έχει μικρή βοήθεια στην αναγνώριση λίθων ή ιζήματος στον χοληδόχο πόρο και καταγράφει τη διάτασή του.

Μαγνητική τομογραφία: η μαγνητική χολαγγειοπαγκρεατογραφία είναι η εξέταση εκλογής γιατί έχει πολύ μεγάλη ακρίβεια στην ανάδειξη των λίθων στο χοληφόρο δέντρο και όλες τις δομές του χοληφόρου δέντρου.

Ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα: είναι υπερηχοτομογραφικός έλεγχος του χοληδόχου πόρου κατά τη διενέργεια γαστροσκόπησης. Έχει επίσης μεγάλη ακρίβεια στην ανάδειξη των λίθων στον χοληδόχο πόρο.

Ενδοσκοπική ανάστροφη χολαγγειοπαγκρεατογραφία (ERCP): έχει τη μεγαλύτερη ακρίβεια και ειδικότητα στην αναγνώριση των λίθων του χοληδόχου πόρου. Προσφέρει επίσης το πλεονέκτημα να μπορεί να διορθώσει και τη βλάβη με απομάκρυνση των λίθων, διενέργεια σφιγκτηροτομής και έκπλυση του χοληδόχου πόρου ή ακόμη και την τοποθέτηση στεντ/καθετήρα/ενδοπρόσθεση μέσα σε αυτόν για καλύτερη αποχέτευση της χολής προς το δωδεκαδάκτυλο. Είναι λοιπόν και διαγνωστική και παρεμβατική μέθοδος. Συνήθως προηγείται μιας χειρουργικής επέμβασης λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής για την οριστική θεραπεία της χολολιθίασης και χοληδοχολιθίασης.

Είναι η χολαγγειίτιδα και η οξεία παγκρεατίτιδα. Η χολαγγειίτιδα αναπτύσσεται όταν κατά τη χοληδοχολιθίαση η χολή επιμολύνεται από μικρόβια και αναπτύσσεται λοίμωξη. Είναι αρκετά σοβαρή κλινική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από πυρετό με ρίγος, πόνο στην άνω κοιλιακή χώρα και ίκτερο (τριάδα του Charcot). Αν ο ασθενής γίνει πιο τοξικός εμφανίζεται υπόταση και νοητική σύγχυση.

Η πάθηση αυτή λοιπόν χρειάζεται άμεσης θεραπευτικής φροντίδας με ενδοφλέβια αντιβιοτικά και υποστήριξη του ασθενούς, και στη συνέχεια θεραπευτική παρέμβαση για την παροχέτευση της πυώδους χολής. Αυτή μπορεί να είναι διαδερμική παρακέντηση/παροχέτευση των χοληφόρων, ενδοσκοπική παροχέτευση με ERCP και τοποθέτηση καθετήρα στον χοληδόχο πόρο, ή ακόμη και χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των λίθων και τοποθέτηση καθετήρα παροχέτευσης του χοληδόχου πόρου ή και άλλης παροχετευτικής επέμβασης.

Η οξεία παγκρεατίτιδα που οφείλεται σε χοληδοχολιθίαση προκαλεί έντονο άλγος στο επιγάστριο με αντανάκλαση στη ράχη, μπορεί να φτάσει έως και σε λιποθυμικό επεισόδιο. Ο ασθενής χρήζει άμεσης εισαγωγής και θεραπευτικής αντιμετώπισης, με ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών και υποστήριξη των λειτουργιών του και συχνές καταγραφές των ζωτικών του σημείων. Αν δεν υποχωρεί η κατάστασή του και χειροτερεύει, τότε μπορεί να γίνει θεραπευτικά κάποια παρέμβαση για την αποσυμφόρηση του χοληδόχου πόρου με αφαίρεση των λίθων και παροχέτευση χολής, μέχρι και μεγαλύτερης βαρύτητας χειρουργικές επεμβάσεις για την αντιμετώπισή της.

Σε κάθε περίπτωση είναι αρκετά εξατομικευμένες θεραπείες ανάλογα με τον ασθενή, τα υποκείμενα νοσήματα και την αιτολογία της παγκρεατίτιδας.

Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τη θεραπευτική χειρουργική προσέγγιση και τις συγκεκριμένες τεχνικές αποκατάστασης της χοληδοχολιθίασης, πατήστε εδώ.